Opnið sálar alla glugga
andans sólargeislum mót!
Burt með drauga, burt með skugga,
birtan hæfir frjálsri sjót.
Myrkrið fæðir uglur einar,
ekkert blóm í myrkri grær;
sólin inn í æskuhreinar
árdagsrósir lífi hlær.
Þar sem sólin sjálfrátt blikar,
svalur andað getur blær;
þar sem aldrei andblær kvikar,
enginn geisli’ í lognið nær.
Breiðið arma báða móti,
blænum þótt hann við og við
fari’ í storm og byrstur brjóti
brúðurusl, sem dýrkið þið.
Látið andans storm og strauma,
streyma hýsum sálar í,
hreinsa’ og lífga loptið nauma,
leysa vanans ryk úr því.
Stökkvið upp úr fúnu fleti,
fyllið hjörtun nýjum móð.
Átumein er andans leti.
Upp til nýrrar vinnu, þjóð!
